Strona GłównaPrawoILSWOPRPrezesi WOPRMapa strony
   
konferencje

Partnerzy

 logo polkomtel

 

WSPÓŁPRACA


RATEX

logo_kevi_nowe_cmyk_male

PODWODNIK
 

 

 

Pomocniczy
SYGNALIZACYJNY
Na każdym kąpielisku i pływalni powinien być sprzęt sygnalizacyjny w postaci gongu , syreny lub nagłośnienia mający na celi akustyczne informowanie użytkowników o np. załamaniu się pogody, zakończeniu godziny lekcyjnej czy ewentualnie końcu pracy. Natomiast każdy ratownik powinien mieć przy sobie gwizdek zawieszony na ręce, a nie jak to często bywa na szyi. W sytuacji gdy musimy natychmiast udzielić pomocy bezpośrednio w wodzie osobie tonącej może nam zabraknąć czasu na ściągnięcie go z szyi, a to może spowodować uchwycenie go przez ratowanego i podduszenie ratownika. Żadnego akustycznego środka nie należy nadużywać, a w szczególności gwizdka. Większość ostrzeżeń można prowadzić słownie w kulturalny sposób podchodząc lub podpływając do osoby, którą chcemy upomnieć. Nadużywanie przeszkadza w odpoczynku oraz doprowadza do sytuacji, w której naprawdę potrzebujący pomocy i gwiżdżący ratownik nie otrzyma jej ze strony kolegów, gdyż już im to spowszedniało. Na każdym kąpielisku powinien być również maszt sygnalizacyjny z kompletem flag. Błędem jest wieszanie na tym samym maszcie flagi informacyjnej i WOPR-owskiej względnie banderki. Już samo wywieszenie flag informacyjnej jest potwierdzeniem faktu dyżuru służb ratowniczych. Natomiast banderka powinna być ewentualnie wywieszona w miejscu dyżuru ratownika WOPR tzn. na łodzi, na stanowisku czy wreszcie na Punkcie Ratowniczym. Na pływalniach i kąpieliskach poza obowiązkowym regulaminem powinna być wywieszona na widocznym miejscu (np. przy wejściu) tablica "METEO" , na której parę razy dziennie (2 - 3) wpisuje się aktualne dane na temat temperatury wody, powietrza, stanu morza (jeziora), siły wiatru lub poziomu zachlorowania wody. Zaleca się aby na każdym stanowisku na lądzie i wodzie były tuby słuchowe (anachroniczny metalowy stożek) lub elektroakustyczne w celu głośniejszego przekazywania uwag i poleceń ratownika. Łączność bezprzewodowa pomiędzy stanowiskami ratowniczymi oraz na zewnątrz z Pogotowiem Ratunkowym czy Policją jest jednym z najważniejszych elementów zabezpieczenia kąpieliska, zwiększa ona szybkość skuteczność akcji ratowniczych, często decyduje o życiu ratowanego. Ideałem byłoby, aby na dużych kąpieliskach każde stanowisko ratownicze na lądzie i wodzie oraz łodzie motorowe, wyposażone były w radiotelefony np. Motorola, a Punkt Ratowniczy czy Kierownik Kąpieliska miał jeszcze standardową łączność telefoniczną z Pogotowiem Ratunkowym i Policją. WOPR posiada własne zastrzeżone pasmo częstotliwości kanał 17 pasmo V 156.850 MHz lub ogólnodostępny kanał 9 w systemie CB - Radio (częstotliwość ok. 27.000 MHz) Bardzo dobrym systemem łączności jest telefonia komórkowa, która już prawie pokryła swoim zasięgiem całą powierzchnię kraju Wadą niestety są znaczne koszty eksploatacyjne. Doskonałym systemem o zasięgu 20 - 30 km jest łączność rankingowa gdzie po dość wysokich kosztach zakupu sprzętu koszty eksploatacji płacone ryczałtowo niezależnie od ilości przeprowadzonych rozmów są bardzo niskie.
 
WIEŻE, PODESTY RATOWNICZE
Na kąpieliskach morskich czy śródlądowych powinny być zlokalizowane w pobliżu wody wieżyczki lub podwyższone podesty ratownicze. Znana jest powszechnie niechęć ratowników do korzystania i pełnienia dyżuru na mówiąc szczerze fatalnie skonstruowanych i wykonanych wieżyczkach ratowniczych. Bardzo często nie posiadają one zadaszenia, osłony lub ławeczki, nie mówiąc już o takim luksusie jak miejsce do rozłożenia leżaka. Dotyczy to również podestów ratowniczych. Są to różnej konstrukcji, z różnych materiałów wykonane podwyższenia (ok. 1,5 m nad poziom gruntu), na których istnieje możliwość usytuowania jednego lub dwóch leżaków, otoczenia całości płóciennym parawanem (wiatrochronem), a pod spodem usytuowanie całego potrzebnego na stanowisku sprzętu ratowniczego. Rozwiązań konstrukcyjnych może być bardzo wiele. Generalną zasadą powinno być, aby były one wytrzymałe (działania chuliganów), stabilne (wiatr, fala), wygodne i pozwalały na obserwację lustra wody nawet ponad głowami spacerujących po brzegu plażowiczów. Na pływalniach i kąpieliskach z pomostem nie muszą one mieć takiej wysokości. Poniżej pokazane są niektóre z używanych konstrukcji. W sytuacji gdy na kąpielisku występuje bardzo długa płycizna godnym polecenia jest usytuowanie wieżyczek na dnie w płytkiej wodzie w pewnej odległości od brzegu np. na granicy sfery dla nie- i umiejących pływać. Popularne były swego czasu stacjonarne stanowiska ratownicze na wodzie. Polegało to na ułożeniu podestu z desek na pływających elementach (np. pustych metalowych beczkach) i zakotwiczeniu całości poza linią boi. Na tak skonstruowanym stanowisku ratownik mógł usiąść na leżaku, krześle lub położyć się (co nie jest wskazane z powodu zmniejszenia możliwości obserwacyjnych). Bardzo wielu ratowników już po jedno godzinnym dyżurze na tym stanowisku nawet przy bardzo lekkim rozkołysie (1 - 3 st. w skali Beauforta) dostawało choroby morskiej.
 


Zmień język

UK DE FR


facebook

Odsłon : 10157965