Łodzie hybrydowe, zwane również RIB (skrót od angielskiego rigid-inflatable boat, co oznacza sztywną dmuchaną łódź), są lekkimi łodziami, zaprojektowanymi jako połączenie łodzi z pontonem. Mają solidny kadłub i miękkie dmuchane tuby naokoło kadłuba, dzięki czemu zyskują bardzo dużą wyporność na bokach, co daje im dużą stabilność. Kadłub RIBa jest w kształcie głębokiego V. Dzięki swojej konstrukcji, RIBy charakteryzują się niską wagą, a ich konstrukcja jest bardzo stabilna nawet na morzu. Wypełnione powietrzem tuby pozwalają łodzi na utrzymanie wyporności nawet, gdy bardzo duża ilość wody dostanie się na pokład. RIB jest zazwyczaj wyposażony w jeden lub więcej silników zaburtowych. RIBy sprawdzają się w trudnych warunkach, w związku z czym używane chętnie są przez ratowników WOPR.

Jest to łódź z otwieranym dziobem ułatwiającym swobodną ewakuację poszkodowanego np. na desce ortopedycznej lub wózku inwalidzkim. Jest przestronna i posiada bardzo duże rezerwy pływalności (ładowność 1200 kilogramów). Posiada unikalny system furty dziobowej, może być zamknięta na każdej wysokości załadunku. Waga - 420 kg, długosć - 505 cm, szerokosć - 203 cm, ładowność - 8 osób, silnik do 80 KM.

Jest to deska zbliżona konstrukcją do deski surfingowej. Długość deski ratowniczej wynosi 2,5 m. Wykonana jest z włókna szklanego, żywicy i pianki. Różni się nieco od desek do pływania kształtem oraz rozmieszczonymi po obu bokach (burtach) na wierzchniej stronie uchwytami. Zmieniony jest również statecznik, jest on mniej wystający, a bardziej rozbudowany do osi deski niż w deskach do surfingu. W komplecie jest również stojak wykonany z pręta metalowego w kształcie litery Y , wbijanego w ziemię, a deskę dziobem umieszcza się pomiędzy rozwartymi prętami. Deska ratownicza może być wykorzystana przy ratowaniu od 1 do 12 osób dorosłych. Wg danych australijskiego ratownictwa wodnego w sezonie 1995/96 deskę ratowniczą użyto w 23% wszystkich wypadków tonięcia na tamtym wybrzeżu.

Obejmuje bardzo szeroką gamę jednostek z tym, że w ratownictwie są stosowane z dobrymi efektami skutery dwu lub trzyosobowe, w których załoga siedzi jak na motorze, jeden za drugim. Wykonane są one z laminatów . Kadłub składa się z dwóch, sklejonych ze sobą części - górnej i dolnej. Jednostki te są niezatapialne, ponieważ w ich wnętrzu znajdują się komory wypornościowe chroniące je przed zatonięciem zarówno podczas wywrotki jak i w przypadku rozprucia poszycia o podwodne przeszkody. Skutery używane w ratownictwie maja nieco poniżej 3 m. długości i około 1 m. szerokości i ważą w granicach 200 - 350 kg, co w połączeniu z jednostka napędową, która jest najczęściej silnik dwusuwowy, ostatnio coraz częściej czterosuwowe) chłodzony wodą, o pojemności 500 - 1500 cm i mocą 35 - 200 kM (do celów ratowniczych zaleca się jednostki pow 100 kM) sprawia, że te niepozornie wyglądające pojazdy pływają znacznie szybciej niż większość motorówek.  W tym miejscu warto zaznaczyć, że do skuterów stosuje się specjalne ulegające oleje, które nie zanieczyszczają środowiska naturalnego, a jako paliwa używa się benzyny bezołowiowej. W skuterach starego typu używano standardowych silników przyczepnych, a w nowych znalazł zastosowanie napęd strumieniowy. Podyktowane to zostało względami bezpieczeństwa - schowana wewnątrz śruba napędowa nie zagraża osobom będącym w wodzie np. sternikowi, który wyleci "za burtę" lub osobie ratowanej. Wyposażenie skutera w sprzęt ratowniczy jest rzeczą indywidualną i zmieniać się może w zależności od charakteru akwenu , na którym jest wykorzystywany. W ostatnich latach w zaczęto bardzo szeroko do celów ratowniczych wykorzystywać platformy ratownicze. Jednakże jedynie odpowiednio dobrany sprzęt i dobrze wyszkoleni sternicy - ratownicy w pełni potrafią wykazać wszystkie zalety wynikające z wykorzystywania skutera w ratownictwie wodnym.

Zalety:

• bardzo duża zwrotność,
• duża mobilność i szybkość
• znaczny zapas mocy.

Wady:

• znaczne koszty zakupu i eksploatacji.

TANDEM - SKUTER Z PŁYWAKIEM RATOWNICZYM

W ostatnich latach ratownicy na Hawajach wymyślili, wypróbowali i zaczęli stosować bardzo ciekawy tandem - połączenie skutera z pływakiem ratowniczym Rys., który jest poszerzoną formą deski ratowniczej. Wykonany podobnie jak deska ratownicza (windsurfingowa) o długości 1,5 - 2,0 m i szerokości 0,6 - 1,0 m (szerokość skutera) z zamocowaną po bokach linką uchwytową. Połączony jest ze skuterem przegubem (przegubami) umożliwiającymi ruchy we wszystkich płaszczyznach. Taki tandem pozwala na bardzo szybkie dopłynięcie na miejsce zdarzenia, łatwe i szybkie podejmowanie "na pokład" również osób bardzo osłabionych lub nieprzytomnych i pozwala na prowadzenie zabiegów RKO na miejscu wypadku ( na wodzie ). Ze względu na "niską burtę" pływaka ratowniczego bardzo łatwo można podjąć z wody osoby potrzebujące pomocy. W akcji ratowniczej z wykorzystaniem w/w tandemu bierze udział dwóch ratowników: pierwszy steruje skuterem, drugi siedzą za nim lub leżąc na pływaku jest ratownikiem interwencyjnym. Po dopłynięciu na miejsce wypadku sternik zwalnia trochę i płynie tak jak gdyby chciał minąć tonącego w niedużej odległości od burty skutera. Przepływając obok niego jedną ręką kieruje skuterem, a drugą przechwytuje osobę ratowaną i narzuca ją sobie za plecy w ręce leżącego na pływaku ratownika interwencyjnego. Gdy to się nie uda lub gdy nie ma takiej możliwości ratownik interwencyjny opuszcza pokład pływaka, przechwytuje tonącego, oczekuje na dopłynięcie kolegi, wciąga go i układa na pływaku lub jeżeli zajdzie taka potrzeba rozpoczyna zabiegi RKO.